Een heel persoonlijk bericht

10-04-2022

Ik heb een tijdje getwijfeld of ik dit blog wel zou schrijven, omdat ik een job heb waarbij ik vele mensen tegenkom. Maar! Aangezien het eigenlijk een positief einde heeft, heb ik besloten het toch te schrijven! Want ik ben uiteindelijk trots op waar ik nu sta en wat ik de afgelopen maanden heb bereikt.

Wanneer je dreigt te verdrinken,

kijk dan naar al het moois dat onder water ook te vinden is!

Dat is de ondertitel van mijn project en ook DE zin die eigenlijk de afgelopen twee jaar uit mijn leven typeert.

Een kort relaas: Begin februari 2020 werd ik ontslagen na - eerlijk is eerlijk - twee maanden waarin ik moeite moest doen om mijn hoofd boven water te houden. Hoe graag ik mijn job ook deed (verhuur in een vastgoedkantoor), het lukte met niet om mijn draai te vinden in de "harde" sector. Hoe hard ik ook mijn best deed en hoeveel steun ik ook kreeg van mijn collega's (geen kwaad woord over hun, want het waren stuk voor stuk prachtexemplaren ;-) ), ik ging ten onder ...

Ik werd ontslagen met de woorden "je bent te zacht en je hebt andere kwaliteiten. Ga volop voor je atelier, want als je daarover praat, straal je helemaal."
Ze hadden gelijk ... al kwam het ontslag toch hard aan.

Maar goed, na een paar dagen bezinnen en veel opzoekwerk, ging ik ervoor! Ik maakte allerlei documenten in orde en was plots zelfstandige in hoofdberoep!

En toen ... kwam corona en lag mijn atelier stil nog voor hij goed en wel volledig was opgestart!

Na een paar maanden besloot ik dat ik toch maar een halftijdse job ging bijzoeken. En in november was het raak! Een job als onthaalmedewerker in de sociale sector. In februari ging ik aan de slag als onthaalbediende in een huisartsenwachtpost (NIET die van Herentals, eentje veel verder weg)

Het leek ideaal. Werken in de weekends, zodat ik in de week vrij was om cursussen te plannen en keramiek te maken! Helaas draaide dat helemaal uit op een sisser. Weekendwerk was een vloek voor mijn gezin, shiftenwerk (vroege, late nacht) een vloek voor mijn (niet zo gezonde) lijf! Ik dreigde nu fysiek ten onder te gaan door al mijn onderliggende problemen. En toen kwam daar nog een lyme infectie bij eind augustus en was het helemaal naar de vaantjes. Uiteindelijk nam ik, door verschillende factoren in november ontslag bij de wachtpost. Zonder backup plan, iets wat ik nog NOOIT had gedaan! Maar goed, dat was dus weer een gesloten hoofdstuk.

MAAR ... uit heel bovenstaande is wel iets prachtigs gekomen!!!

In augustus (net voor mijn lyme infectie werd vastgesteld) begon ik namelijk ook nog als secretaresse bij een dokterspraktijk, beperkte tewerkstelling, maar echt waar ... mijn ULTIEME droomjob. Een job waar ik al van droomde sinds ik afstudeerde als meertalig secretaresse in 2010.

Net na mijn ontslag bij de wachtpost kreeg ik de opportuniteit om meer uren te gaan doen in de dokterspraktijk, waardoor ik daar nu (ongeveer) halftijds werk).

En sindsdien ... echt ... sindsdien gaat het geweldig! Ik hou zo van mijn job, en dat zeg ik niet omdat er bekenden dit misschien lezen ;-) , maar omdat ik het echt meen!

Wat heeft bovenstaande dan met mijn slagzin te maken? Want nu zit ik terug boven water en heb ik niks geschreven over wat ik zag toen ik onder water zat en dreigde te verdrinken ...

Toen ik onder water zat, probeerde ik ook mooie dingen te zien. Het waren kleine dingen die ik haalde uit de "negatieve" dingen. Tijdens mijn job in het vastgoedkantoor verwarmde ik mezelf aan alle liefde en alle steun die ik kreeg van mijn collega's. Ik was dankbaar voor wat ze allemaal deden voor mij.

Tijdens mijn jaar waarin ik mijn keramiekatelier wilde starten, gebruikte ik de tijd om te herbronnen en om te heroriënteren. Een jaar "niks doen" was voor velen een ramp, maar ik nam het aan en probeerde er het beste van te maken, ook al was de start van mijn atelier een valse start. Ik verbeterde mijn eigen draaitechniek en zocht naar nieuwe technieken en nieuwe dingen om uit te proberen. Ik legde contacten en kreeg nieuwe inzichten.

Tijdens mijn jaar in de wachtpost leerde ik vooral veel over mezelf en mijn (gebrek aan misschien) mensenkennis. En ondanks dat ik me heb vergist in vele mensen daar, zat er toch een prachtexemplaar tussen. Een dame die, ondanks dat we elkaar nog maar kort kennen en zij voor mij afscheid nam van de job, een speciaal plekske in mijn hart heeft, omdat ze me kei goed aanvoelde en me erdoor sleurde! <3

Dat heeft dus mijn slagzin van mijn project met mij en mijn verhaal te maken!

Ondanks de 2 rotjaren, heb ik mezelf leren kennen, heb ik fijne andere mensen leren kennen en heb ik de allerbeste job van de wereld ;-) !